Para: Federico & Natalia
Gatunek: Romans, Dramat
Dedykacja: Dla każdego, kto czyta moje blogi.
Uwagi: Krótki, w trakcie zmienia się perspektywa.
Autorka: Keira.
- Natalia zrozum, on nie jest dla Ciebie!
- Fede, a skąd ty niby masz takie pojęcie?!
- Bo Cię kocham.
Od tamtego momentu minęły trzy miesiące. Trzy miesiące wakacji bez niego. Byłam zauroczona Diegiem tak bardzo, że aż porzuciłam najlepszego przyjaciela, który odwzajemniał moje uczucia do niego. Jutro rozpoczęcie roku. Muszę mu to powiedzieć.
Zapamiętaj, jutra nie będzie. Liczy się teraz, więc już nie gubimy chwil. Na karuzelach kręci nas życie, więc kochaj albo giń.
- Fede, pogadajmy.
- Nie mamy o czym. Byłaś tak zaślepiona Diego, że nie zauważałaś mojej miłości do Ciebie.
- Wiem, ale ja również Cię kocham!
- Daj mi czas do jutra.
- Zapamiętaj, jutra nie będzie... - szepnęłam i odeszłam.
On zareagował.
Pobiegł za mną.
Złapał w ramiona i brutalnie ucałował.
Cieszyliśmy się chwilą. Było nam cudownie. Wykorzystaliśmy naszą miłość z całych sił. Przynajmniej się staraliśmy.
- Dlaczego tak szybko odeszłaś?
Nie ma jej ze mną. Odeszła gdzieś, gdzieś w dal. To, co mówiła, było prawdą. Jutro miało nie nadejść, dla niej. Tęsknie, cholernie.
- Zaraz będziemy razem.
Wyjąłem żyletkę. Odkręciłem kurek z wodą. Gorącą. Nienawidzę kąpieli w takiej, jednak to mi pomoże. Wszedłem do napełnionej po brzegi wanny. Wyjąłem poduszkę schowaną wcześniej. Biała, aksamitna, jak jej dusza. Położyłem na niej nadgarstek. Użyłem żyletki. Odszedłem do lepszego świata, do niej...
###
Witam na moim nowym blogu. Nabór będzie otwarty, oczywiście!
Nie będę tego bloga sama prowadzić, nie nadążyła bym.
Ten Os jest krótki, ale jakże mówiący o życiu. Miałam zamiar w gatunku umieścić również psychologiczny, jednak zrezygnowałam. Jest krótki, jednak podoba mi się.
Miałam wenę - a to nowość.
Nie zaśmiecam wam czasu, żegnam! :)
